Canlılar niçin ölmek zorundadır ?

Vücut içerisinde meydana gelen hemen hemen tüm işlevler, enzim ve hormon gibi esas olarak protein yapıdaki kimyasallar tarafından kontrol edilir. Düzgün şekilde işlev gören enzimlerin yapımının gerilemesi, aslında canlı organizmaların zamanla ölmelerinin en büyük nedenidir. Enzimler vücuda alınan besinlerin sindirilmesine, sindirilmiş bu besinlerin enerjiye çevrimine, hasarlı veya yaşlı dokuların tamiri için yeni yapısal protein yağların yapılmasına yardımcı olurlar. Hücre içerisinde enzimlerin "kodlanmasından" sorumlu olan DNA, çeşitli nedenlerden dolayı meydana gelen hasarları ve aksaklıkları her zaman düzeltir. Hücre içinde oluşan bu tip hatalar çoğunlukla düzeltilebilir, ancak hiçbir zaman %100 bir düzelme gerçekleşmez. Bu nedenle zaman içerisinde, düzeltilmeyen hatalar ve aksaklıkların yüzdesi artar ve artık hücrenin fonksiyonları da aksamaya başlar. Bu durum hücrenin ölümü ile sonuçlanır.

Her canlı, belirli bir yaşam uzunluğuna sahiptir ve bu yaşam uzunluğu, türlere göre değişir. 300 - 400 yıl yaşayan canlılar olduğu gibi ( balinalar ve kaplumbağalar ), ömrü sadece birkaç saat olan canlılar ( bazı böcekler ) da vardır. Yaşam uzunluğu ve vücut büyüklüğü arasında tam olarak bir bağ kurmamız mümkün değildir. Örneğin vücut büyüklükleri birbirine yakın olan iki kuş türünü ele alalım, Tavuklar yaklaşık olarak 20 sene yaşarken , puhu olarak bilinen bir baykuş türü 60 - 90 sene kadar yaşayabilmektedir.

Yaşlanmanın ve ölümün en önemli nedenleri arasında protein metabolizmasında meydana gelen aksaklıklar ile metabolizma artıklarının ( yağ ve boşaltım maddeleri ) hücre içinde yığılması sayılabilir. Hücre yenilenmesi ve tamirinin etkinliğini yitirmesi de dokuların yaşlanmasında en önemli etkendir. Zamanla ölen hücreler, yenilenemez hale gelir ve bu nedenle vücudun işlevleri zayıflar. 

"Gerontoloji" yaşlanmanın nedenlerini araştıran bilim dalıdır. Yaşlanma sürecinde ortaya çıkan belirtileri ise "Simptomatoloji" adı verilen diğer bir bilim dalı inceler.